แปลบทกวีเกี่ยวกับ "ดอกเหมย" ของอาจารย์อีฮวาง (ทเว-กเย)

อีฮวาง (ทเว-กเย) และศิษย์สำนักโทซานซอวอน
ขณะชื่นชมดอกเหมยภายในสำนัก (ภาพนี้จากสารคดีที่เคยดูทางช่อง arirang ครับ)

บัณฑิตอีฮวาง (이황 ; Yi Hwang) หรือที่รู้จักกันในนามปากกาของท่านว่า "ทเว-กเย" (退溪 ; จีนกลางอ่านว่า "ทุ่ยซี" แปลว่า "ลำธารสายน้อยๆที่ไหลย้อนกลับ " ซึ่งน่าจะเป็นการอุปมาถึงตัวท่านได้ดี เพราะท่านปรารถนาจะเป็นปราชญ์มากกว่าขุนนางข้าราชการ และนิยมชีวิตสงบเรียบง่ายที่ชนบทมากกว่าในกรุงฮันยาง) เป็นนักปราชญ์ลัทธิขงจื่อใหม่ (Neo-Confucianism) ผู้ชื่นชอบดอกเหมย (梅花 เหมยฮัว หรือ แมฮวา) เป็นพิเศษ และได้ประพันธ์บทกวีมากมายเกี่ยวกับดอกเหมย นี่คือส่วนหนึ่งของบทกวีที่ผมจดมาจากสารคดีช่อง arirang ของเกาหลีครับ

頓有梅仙伴我凉

客窓瀟灑夢魂香

梅花答

願公相對相思處

玉雪清真眞共善藏

คำแปล (จากภาษาอังกฤษในสารคดี)

"ดอกเหมยเบ่งบานต้อนรับเรือนกายที่เดียวดายนี้ดั่งมิตรสหาย
ยามอยู่ในห้องดอกเหมยเจ้าเงียบเหงาเปล่าดาย แต่ในฝันซิเจ้าส่งกลิ่นหอมกรุ่น
ดอกเหมยตอบกลับมาว่า
ยอดรักของข้า เมื่อยามเรานั่งพบปะกันต่อหน้านี้  

ข้าขอให้ท่านถนุถนอมดวงใจของท่านให้สะอาดใสและชอบธรรมดุจดั่ง กลีบดอกไม้ขาวเถิด"

....ช่างสะท้อน philosophical soul ของท่านได้ดีนัก :)

_______________________

แปลเก็บความโดย: จงเล่อ 

(หากจะนำออกไป โปรดอ้างอิงด้วยนะครับ)